Coś mi się pokićkało

Przez to koszmarne spiętrzenie pracy w ciągu ostatnich kilku tygodni zaczynam czuć się jak Pedro Camacho z "Ciotki Julii i Skryby", który dzień w dzień pisał jednocześnie kilka scenariuszy do seriali radiowych, aż w pewnym momencie nie był już w stanie nad tym całym twórczym chaosem zapanować i w końcu z tego wszystkiego zwariował.
Najwyraźniej mnie też zaczęło powoli odbijać, czego najlepszym dowodem jest powyższa ilustracja, przeznaczona na okładkę Vademecum Maturzysty. Język Polski.

Przysięgam, że nie wiem, skąd mi się wziął ten padający śnieg, gdzie się podziały nadwiślańskie wierzby, bociany i dworki, i dlaczego to wszystko jest jakieś takie, cholera, rosyjskie (nawet ten facio podejrzanie przypomina Puszkina).
Może to dlatego, że ostatnio czytam Człowieka w Cieniu Rylskiego? Tam jest sporo o Rosji i mogłem się podświadomie zainspirować.
Tak czy inaczej - kiepsko ze mną.